Safe Place (Bezpieczne miejsce)

W ten czwartek, 27 stycznia, obchodzony jest Międzynarodowy Dzień Pamięci o Ofiarach Holokaustu. 66 lat temu tego dnia obóz zagłady Auschwitz-Birkenau został wyzwolony.

Polska (w jidysz: Po-lin: "tutaj spocznij" lub Polan-ya: "Bóg tu mieszka") była domem Żydów przez prawie 1 000 lat. Jako centrum kulturalnego i religijnego życia, miejsce narodzin słynnego ruchu
chasydzkiego, Polska była "domem z dala od domu" dla największej społeczności żydowskiej na świecie. Sięgając od większych centrów miejskich, takich jak Warszawa, Łódź, Lwów, Kraków, Wilno, aż po najmniejsze wsie, Żydzi stanowili integralną część życia społecznego. Warszawa, na przykład, była domem dla żydowskich lekarzy, bankierów, przedsiębiorców, naukowców, architektów, prawników, muzyków (50% muzyków pierwszej Warszawskiej Orkiestry Filharmonicznej stanowili Żydzi), poetów, artystów, pisarzy i innych. Na początku lat 30. XX wieku, 20% wszystkich studentów i 66% zawodów medycznych stanowili Żydzi. Jednak era nazizmu położyła kres temu rozkwitającemu życiu kulturalnemu i społecznemu. Trzy miliony polskich Żydów zostało zgładzonych.

Obecnie istnieje około 13,5 miliona Żydów, rozsianych po całym świecie (5,7 miliona mieszka w Izraelu). Co najmniej połowa (a niektórzy szacują, że dużo więcej) jest polskiego pochodzenia. Dla wielu z nich, poczucie krzywdy jest przenikliwe, bo kochali Polskę. Były przewodniczący izraelskiego parlamentu (Knesset) mówił: "My, polscy Żydzi, wciąż bardzo tęsknimy za Polską. Tęsknimy za jej surowym klimatem i pięknymi barwami; tęsknimy za tymi chmurami, których nigdy nie widujemy na izraelskim niebie; tęsknię za polskimi kołysankami, które moja Mama śpiewała mi, kiedy byłem małym chłopcem." Więzy, łączące Żydów z ich byłą ojczyzną wciąż istnieją, co poświadcza żydowska literatura i historia. Atmosfera żydowskiego "sztetl" (miasteczka zachowującego tradycyjną obyczajowość żydowską) i żydowskiej Warszawy została uwieczniona i przekazana kolejnym pokoleniom. I do dziś, wielu Żydów zarówno młodych, jak i starszych podróżuje do Polski, by wspominać.

Brakuje słów, by opisać wydarzenia II wojny światowej. Jak dobrze wiecie, Żydzi nie byli jedynymi ofiarami, bo cała Polska poniosła ogromną szkodę. Moje serce płacze, kiedy rozmawiam z weteranami Powstania Warszawskiego; z nauczycielką, której ojciec został zastrzelony, ukrywając się w lesie jako partyzant; z prawnikiem, którego ojciec został zabity przez Niemców, a następnie ojczym przez Rosjan; kiedy czytam książki i oglądam filmy dokumentalne, które ujawniają
okropność i niesprawiedliwość, jakiej doświadczyła Polska. Ale Polska przeszła przez to -- wytrzymała i przetrwała. Po wojnie, mimo przytłaczających przeszkód, z wielką determinacją podniosła się z gruzów.

Ale obecna Polska różni się od tej przedwojennej, bo brakuje całej społeczności. I być może ta nieobecność jest bardziej widoczna dla mnie, jako osoby z zewnątrz, niż dla Was, którzy mieszkacie w Polsce, zwłaszcza ci, którzy są młodsi i czują się oddzieleni od przeszłości. Ale wierzę, że polska tożsamość jest nieodłącznie związana z żydowską obecnością w jej przeszłości.

Często zadaję sobie takie pytania: "Jak Bóg wyrówna to, co przydarzyło się Żydom na polskiej ziemi?" "Co będzie, jeśli Polacy modliliby się i błogosławili Żydów?" "Co jeśli Żydzi przyjeżdżaliby do Polski i odnajdowali uzdrowienie głębokich ran w ich sercach, doświadczając miłości polskich wierzących? Co jeśli Polska na nowo mogłaby się stać bezpiecznym miejscem dla Żydów, kiedy antysemityzm na całym świecie będzie się wzmagał?" "Co jeśli....?"

Nie znam odpowiedzi na te pytania, ale wierzę, że Bóg ma dobre rzeczy w zamyśle. Czy moglibyście dołączyć do mnie i Davida w modlitwie za Żydami? (Rzymian 10;1). Cieszymy się, że po raz kolejny tego lata w Ostródzie będziemy gościć zarówno osoby, które ocalały z Holocaustu, jak i nastolatków z Izraela. Wiemy, że w Polsce jest kilka innych osób i grup, które aktywnie służą Żydom i jesteśmy za to wdzięczni. Módlmy się, aby miłość Jezusa, Mesjasza, rozbłysnęła i sprawiła, aby ci drodzy
ludzie mogli rozpoznać swojego Brata i odnaleźć w Nim życie!

[Źródło inf.: "Present In Our Midst: Exhibition Catalogue" (Historical Museum of Warsaw); "Olive Tree Fellowship".

This Thursday, January 27, is International Holocaust Remembrance Day. Sixty-six years ago on this day the Auschwitz-Birkenau extermination camp was liberated.

Poland (Po-lin: “rested here,” and Polan-ya: “God dwells here”) was the home of Jewish people for nearly 1,000 years. The center of cultural and religious life, the birthplace of the famous Chassidic movement, Poland was the “home-away-from-home” for the largest Jewish community in the world. From the larger urban centers such as Warsaw, Łódź, Lvov, Kraków, Wilno, to even the smallest village, the Jews were an integral part of community life. Warsaw, for example was the home of Jewish physicians, bankers, industrialists, scientists, architects, lawyers, musicians (50% of the musicians of the first Warsaw Philharmonic orchestra were Jewish), poets, artists, authors, and more. At the beginning of the 1930’s, 20% of all university students were Jewish and 66% of the entire medical profession in Warsaw were Jewish doctors. However, the Nazi era put an end to this flourishing social and cultural life. Three million Polish Jews perished.

Currently there are about 13.5 million Jews scattered throughout the world (5.7 million of them living in Israel). At least half, and some estimate much higher, are of Polish descent. For many, the sense of tragedy is acute, for they loved Poland. The former chairman of the Israeli Knesset explained, “We, the Polish Jews, still miss Poland so much. We miss her harsh climate and beautiful colours; we miss those clouds that we never see in the Israeli sky; I miss those little Polish lullabies that my Mama sang to me when I was a little boy.” The ties linking the Jewish people with their former motherland continue, as evidenced in Jewish literature and biography. The atmosphere of the Jewish “shtetl” and “Jewish” Warsaw has been immortalized and passed on to successive generations. And still today, throngs of Jewish people, both young and old, travel to Poland “to remember.”

There are no words to describe the events of WWII. As you well know, the Jewish people were not the only victims, for all of Poland suffered huge loss. My heart grieves as I talk to veterans of the Warsaw Uprising, or to a school teacher whose father was shot hiding in the woods as a partisan, or to an attorney whose father was killed by the Germans and then his stepfather by the Russians, and as I read books and watch documentaries that expose the horror and injustice that Poland has endured. Yet Poland has done just that – she has endured and survived. Following the War, despite overwhelming obstacles and with great determination, Poland has arisen from the ruins.

But the present day Poland is not the same as pre-War Poland, for an entire community is missing. And maybe their absence is more apparent to me, as an outsider, than for you who live in Poland, especially those of you who are younger and feel more removed from the past. But I believe Polish identity is intrinsically bound with the Jewish presence in her past.

And so I ask myself such questions: “How will God redeem what has happened to the Jewish people on Polish soil?” “What if the Polish people would bless and pray for the Jewish people?” “What if Jewish people could travel to Poland and find healing from the deep wounds in their heart as they experience the love of Polish believers?” “What if Poland could again be a ‘safe place’ for Jewish people as anti-semitism increases throughout the world?” “What if …?”

I do not know the answers to these questions, but I believe God has good things in mind. Will you please join Dave and me as we pray for the Jewish people? (Romans 10:1) We are excited that again this summer in Ostróda we will host both Holocaust survivors and teens from Israel. We realize that there are also several other individuals and groups in Poland who are actively serving the Jewish people and for this we are thankful. Let us pray that the love of Jesus, the Messiah, will shine forth so that these dear ones might recognize their Brother and find life in Him!

[References: “Present In Our Midst: Exhibition Catalogue” (Historical Museum of Warsaw); “Olive Tree Fellowship”.]