Iciest of Hearts (Najzimniejsze Serca)

Przez wiele dni nasz dom był pokryty śniegiem. Było go mnóstwo i wielkie sople lodu zwisały z okapu dachu. Niektóre z nich były bardzo grube i mierzyły ponad metr. Kilka dni temu wyszło słońce w całym swoim splendorze. Sople lodu skrzyły się w nim jak szkło na tle błękitnego nieba. Wciąż było bardzo zimno, ale słońce nie przestawało świecić, i sople zaczęły się topić. Na początku były to tylko sporadyczne krople, ale wkrótce topnienie stało się bardziej intensywne. Nasz dom drżał, kiedy największe kawałki się odrywały i spadały z hukiem na dach werandy. Przyglądałam się temu i podziwiałam, co słońce może zrobić z tymi lodowymi stalaktytami.

Życie nie jest proste. Dla wielu ludzi ból i żal stały się nie do uniesienia. Ich nadzieja została pochowana, miłość odrzucona ze wzgardą, a zaufanie zawiedzione, i dlatego ich serca stają się coraz bardziej zimne. Życie toczy się dalej, ale to tylko zamrożone egzystowanie. Burze gniewu, przygnę-bienia i obojętności srożą się pośród tundry ludzkiej duszy.

Ale jest Ktoś, kto sam doświadczył cierpienia, a Jego miłość jest ponad wszelką miarę. Jest głęboka, pełna mocy, niezmienna i dobrotliwa. Miłość ta trwa wiecznie. Nigdy nie zawodzi. Stopniowo, potrafi stopić najzimniejsze serca.

(Drodzy przyjaciele, rozpaczliwie ufam prawdzie tych słów. Tak wielu moich przyjaciół pozostało bez nadziei, a ich serca stają się coraz bardziej zimne. Gdyby Boża miłość nie mogła stopić lodowatego serca, wówczas musielibyśmy prawdziwie rozpaczać. Ale jeśli Jego miłość ma rzeczywiście moc, by przemieniać, oddajmy się całym sercem, abyśmy mogli stać się naczyniami Bożej miłości.)

Niechaj wysławiają Pana za łaskę jego i za cuda jego dla synów ludzkich!

Ponieważ skruszył bramy spiżowe i połamał zasuwy żelazne. (Psalm 107;15-16)

Bo wielka jest łaska twoja aż do niebiosI aż do obłoków sięga wierność twoja. (Psalm 57;10)

For many days our home has been covered with snow. The snow on the roof
was deep and big icicles hung from the eaves. Some of the icicles were very thick and hung more than a meter in length. A few days ago, the sun came out in all its glory. The icicles sparkled like crystal against the blue sky. The day was still cold, but as the sun continued to shine, the icicles began to drip. At first just an occasional drip, it soon became a steady flow. Our house shook as the largest icicles broke loose and crashed onto the porch roof. I watched and marveled at the effect of the sun on those icy 'stalactites.'

Life is not easy. For many, the pain and sorrow is unbearable. Hope has been dashed, love has been spurned, trust has been betrayed -- and hearts grow cold. Life goes on, but its a frozen existence. Storms of anger, depression, or indifference howl across the tundra of the soul.

Yet there is One, himself familiar with grief, whose love is beyond measure. His love is deep, powerful, unchanging, and kind. His love is eternal. It never fails. Bit by bit, His love can melt the iciest of hearts.

(My friends, I desperately rely on the truth of these words. So many of my friends are without hope and their hearts have grown cold. If God's love cannot melt a heart of ice, then we must surely despair. But if, indeed, His love has power to transform, then let us whole-heartedly dedicate our lives to being a vessel of God's love.)

Oh, give thanks to the Lord, for He is good!
His love endures forever....

Let them give thanks to the Lord for his unfailing love and his wonderful deeds for mankind, for he breaks down gates of bronze and cuts through bars of iron. (Psalm 107:15-16)

For great is your love, reaching to the heavens; your faithfulness reaches to the skies. (Psalm 57:10)